08 januari

Glimlach

BLOG | Maandag kreeg ik een mail van een arbeidsdeskundige met wie ik frequent samenwerk. Voor de gelegenheid zal ik hem Sjaak noemen. In de mail vraagt Sjaak of ik hem de volgende dag wil bellen over een vraag van een gezamenlijke klant. Ik ben een volgzaam type. Daarom bel ik hem de volgende dag meteen op, zodra ik wat eerder klaar ben met een consult. Nu is het geen straf om met Sjaak te overleggen. We hebben vaak constructieve gesprekken, leren van elkaar en kunnen samen goed relativeren over de werknemers en werkgevers die wij bedienen. En heel eerlijk: soms lucht dat echt op!

Ontbinding van de arbeidsovereenkomst

Sjaak steekt van wal en begint over mevrouw X, die een zeer hoog verzuim heeft. ‘Ik sprak de personeelsadviseur. Zij wil een aanvraag indienen bij UWV voor ontbinding van de arbeidsovereenkomst en gaf aan dat jij ook mijn input daarbij wilde. Wat is het verhaal?’ Ik vertel hem dat het best een lastige casus is. Mevrouw valt inderdaad extreem veel uit voor haar werk. Twee keer was er sprake van langdurig verzuim, waarbij ziekte het verzuim in ieder geval ten dele verklaart. Voor het overige blijft het bij frequente periodes van enige weken. Steeds is er wat. Ik heb haar verschillende keren preventief op het spreekuur gezien, maar steeds op het moment dat ze eigenlijk alweer volledig aan het werk was. ’Gaat moeilijk worden’, zegt Sjaak, “het staat of valt bij de medische objectiveerbaarheid.” We bedenken samen de mogelijke stappen die de werkgever zou kunnen zetten om hier beweging in te krijgen. Om het af te ronden spreken we af dat hij een adviesmail stuurt aan de personeelsadviseur en dat ik nog even niks doe. Ik werk tenslotte volgens het Eigen Regie model, waarbij de werkgever verantwoordelijk blijft.

Arbeidsdeskundig onderzoek

Nu ik je toch aan de lijn heb,” zegt Sjaak, ‘ik heb weer twee aanvragen liggen voor arbeidsdeskundige onderzoeken van mensen die jij begeleidt.’ Het gaat om twee mensen waarbij ik heb geadviseerd om een arbeidsdeskundig onderzoek in te zetten.

Herstellen van hersenletsel

Dus begint Sjaak met de eerste case. Het gaat over een meneer die nu bijna een jaar verzuimt, nadat hij door een ongeval hersenletsel heeft opgelopen. Daardoor doet hij nog steeds slechts mondjesmaat thuis wat dingen. Het letsel is op zich medisch objectiveerbaar. Het langdurige en enorm trage herstel is lastiger te objectiveren. ‘Ik denk dat de beperkingen reëel zijn’, zeg ik, ‘maar ik denk dat er ook nog wel iets zit in de arbeidsverhoudingen. Voor zover ik van hem begrijp is er geen belangstelling vanuit de werkgever.’ ‘Hm, dat punt zal ik dan in ieder geval ook meenemen in mijn gesprek met de werkgever,’ concludeert Sjaak, ‘En verder denk ik dat ik *daar en daar* op zal uitkomen, gegeven zijn leeftijd en achtergrond.’

Stemproblemen

‘Dan heb ik nog die docent met stemproblemen!” O ja. Best sneu verhaal. Cystes op de stembanden die operatief door de KNO-arts verwijderd werden met de belofte dat het daarna wel weer goed zou komen. Meneer had verder geen advies meegekregen over belasting van de stem na de operatie. Daarom was hij al vrij snel weer volledig aan het werk gegaan. Vervolgens ontdekte hij dat het niet ging en dat zijn stem beperkt bleef. Enige tijd tobben met logopedie, oefeningen en een periode lang de stem niet belasten, bleek geen verbetering te brengen. ‘Dokter, ik kan mijn werk echt niet anders doen! Ik moet mijn verhaal goed en enthousiast aan de leerlingen kunnen vertellen!’ Sjaak vertelt me over een vergelijkbare casus die hij heeft gehad en hoe dat afgelopen is. ‘Ik ga ermee aan de slag!’ zegt hij, nadat we nog even samen bedacht hebben dat hij met werkgever en werknemer zal bespreken of spraakversterking kan worden geregeld.

Het belang van samenwerken

Met een glimlach hang ik op. Leuk om zo samen te werken. Om zo te kunnen sparren over beperkingen en mogelijkheden. Hoewel ik mezelf erop betrap dat het minder onbevangen gaat dan vóór de toestanden over privacy. Ja, die bewustwording is op zich prima. Toch hoop ik dat er ruimte blijft om in alle openheid met elkaar – en dan bedoel ik werknemer, leidinggevende, arbeidsdeskundige en eventuele andere kerndeskundigen – te kunnen brainstormen over beperkingen. Het doel daarbij is altijd om samen tot de beste mogelijkheden en oplossingen te komen. Die openheid in teamverband is essentieel om goed te kunnen adviseren over duurzame inzetbaarheid.

Deze blog is geschreven door Wendel Slingerland, zelfstandig bedrijfsarts. Haar praktijk 12support is gevestigd in Soest en heeft VIA’s gesitueerd in geheel midden-Nederland.

Gepubliceerd op: 8 januari 2020